Beren op de weg

We zijn twee dagen op camping the story garden. De aankomstdag is het heerlijk rustig. De camping is van een jong stel die tien jaar in Duitsland hebben gewerkt en drie jaar geleden terug zijn gegaan en op het land van vader een camping hebben opgezet. Heel veel ruimte. Tijd voor ons om het beddengoed weer eens te verschonen. Uit de wasmachine in een uur droog.

De tweede dag besteed ik aan het monteren van een filmpje. Tegen de avond lijkt het of de radio ergens wordt aangezet. Roemeense volksmuziek. Een trekzak, saxofoon en zanger, blijkt later. De camping raakt vol met een groep vrienden van de eigenaars. allemaal tentjes. Er wordt een vuurtje gestookt en het is gezellig druk.

De muziek van buitenaf wordt steeds harder. Toch maar even kijken waar dat vandaan komt. We lopen stijl tegen een helling op en na 500 meter staat het vol met auto,s. Op een groot veld staan tenten met als inboedel bier tafels en banken en daar op zitten mannen en vrouwen met grote plastic bekers gevuld met bier. Er is een buffet met vlees, vlees, vlees en verder nog vlees. Gebakken en gegrild. Hier is een groot feest. Iedereen laat zijn bord en glas vullen en ik zie niemand betalen.

Wij lopen weer terug naar ons huisje op wielen en het feest is zeker nog tot 2 uur geluidtechnisch mee te maken. De volgende dag horen we van een Roemeen dat het een feestje was van de nieuw gekozen burgemeester. Op deze manier bedankte hij de mensen die op hem gestemd hadden. Uit welk potje dat betaald werd is mij niet bekend.

Ons volgend ritje is naar Cîmpulung, dit is een plaatsje met een oude binnenstad. Het is er druk. Markt en een feestdag. Vandaag vieren ze dat de koningin 7 jaar geleden gestorven is. Je moet toch iets te vieren hebben.

We drinken koffie en zitten op een terras met een Roemeen met nog een tand in zijn mond. Hij is vol van het voetbal. Dinsdag Roemenië- Nederland. Het wordt 2-1 voor Roemenië. We gaan het zien. Inmiddels weten we dat Nederland heeft gewonnen.

Wij rijden door naar Bran. Je kent het vast wel van Dracula. Hier staat het kasteel waarop Bram Stoker zijn bestseller Dracula op gebaseerd schijnt te hebben. De weg gaat weer door de bergen en op het hoogste punt stoppen we om van het uitzicht te genieten. Er staat een vrouw in de volle zon met wat flessen water en wat kaas om te verkopen. geen van beide hebben we nodig maar we geven haar toch iets. Ze komt met een leeg bekertje naar de bus en vraagt of we koffie hebben. Ik lust ook wel een bakkie en zo drinken we samen een koffietje.

In Bran zoeken we een camping op en besluiten om morgen niet naar dit kasteel te gaan maar naar een ander niet ver hier vandaan.

We verlaten camping The Vampire en rijden naar Sinaia. Het is maar 44 km. Makkie zou je denken maar het loopt anders. Het is zondag en er zijn meer mensen die dit deel van de Karpaten opzoeken. File rijden en we doen er ruim twee over. Maar het is geen straf. We hadden al koffie in onze warmhoudbekers en rijden langs veel stalletje met spullen die we niet nodig hebben.

In Sinaia is het weer sturen geblazen. Heel steil en lusbochten. We vinden toch nog een parkeerplekje en lopen naar kasteel Peles. Het is een vrij nieuw kasteel. In 1866 begon koning Carol 1 met de bouw en twee jaar voor zijn dood in 1914 was het pas klaar. Hij heeft dus al die tijd in de rotzooi gezeten. Afzien alhoewel? Binnen zien we donker houtsnijwerk, een wapenkamer en allerlei kamers internationaal gestyld. Venetiaans, Turks en Moors. Wij bezoeken drie etages en op de bovenste etage de prachtige suites van de kamermeisjes en lakeien.

Wat een pracht en praal.

We staan op 1000 meter hoogte en morgen gaan we met de kabelbaan naar 2000 meter. We blijven overnachten naast een restaurant dichtbij de kabelbaan. Er staan wel borden dat je alles moet opruimen wat voedsel betreft want er zijn beren.

Slapen en we hebben geen beren gezien.

We gaan met de kabelbaan van 1000 meter naar 2000 meter.

Boven nog iets meer dan honderd meter de hoogte in gelopen. Wat voel je je klein als je zo die reuzen om je heen ziet. Op het topje staat nog een verlaten telefooncel.

Er gaan veel fietsers met de kabelbaan omhoog en dan fietsend naar beneden. Waar het pad naar beneden begint staat een bord met waarschuwing voor beren.

Wij gaan toch maar met de gondel weer naar beneden.

Mooi zicht op het stadje Sinaia.

Het was een fijne plek om te staan maar onze tour gaat verder. Richting de transfagarasan. Op Park4night staat een camping aan een meertje. We volgen 1 bordje camping en daarna geen aankondiging meer. De weg veranderd in een onverharde weg met stenen. Toch nog even doorrijden. Dan na 2,5 km toch een camping. Vorig jaar nieuw. Lekker zwembad en gaan staan waar je wil.

En dan de route der routes. Dat zegt het autoblad, Top Gear.

De weg is er niet zomaar gekomen. Crausescu vond het in 1970 nodig dat die er kwam. Vier jaar duurde het, eigenlijk supersnel , dat hij klaar was. De weg moest onderdeel worden van zijn verdedigingswerken tegen de Sovjets. Er vonden tientallen arbeiders de dood ook al doordat er gigantische hoeveelheden dynamiet werden gebruikt. De bijnaam voor de weg is, Ceausescu’s waan.

Nu is het mede door dat autoblad een toeristische attractie. Vooral voor motorrijders is het een must.

Onderweg kwamen we ook nog een paar beren tegen. De eerste zat zielig tegen de vangrail en de ander was een moederbeer met twee jonkies. Doordat mensen voedsel achterlaten of ze zelfs voeren worden ze steeds tammer en komen dicht bij de gevaarlijke weg.

Het was de moeite waard om deze rit te rijden. Het wordt nu een paar dagen wat minder met het weer en wij zijn weer terug op een camping waar we eerder waren. Hier blijven we een paar dagen.

Klik op de foto voor een 4 minuten video van Zo mooi is Roemenië deel twee.

De plek op de camping is grandioos. Op deze ruime camping zijn wij momenteel de enige.