Het is weer te druk om het kasteel van Dracula te bezoeken maar ik ken de weg naar vampier Lucy nog wel. Ben benieuwd hoe het met haar is en of ze nog steeds zo mooi is.

Het huis staat er nog steeds maar uit de verte ziet het er vervallen uit. Ik ben alleen gegaan, Anneke is achtergebleven op de camping.

Voorzichtig nader ik het huis. Het ziet er verlaten uit. Het dak is ingevallen en de veranda en ramen zijn overwoekerd met spinnenwebben. Hier woont niemand meer en ik draai me om om weg te gaan.

Stop, blijf staan, hoor ik een scherpe krakende stem zeggen. Wat kom je hier doen. Ik draai mij met kloppend hart om en zie een vrouw met een bloedende open mond mij aanstaren.

Ben jij jij jij Lucy, stamel ik.

Haar mond sluit zich en dan met een zachte stem, ben jij dat Harry? Even lijkt het of ze haar jeugdigheid terug heeft. Ze rent op mij af maar na een paar meter strompelt ze naar mij toe.

Ze wil mij knuffelen maar ik deins achteruit.

Ahhh, sorry Harry, ik zie er ook niet meer uit. Ga mee naar binnen dan vertel ik je mijn verhaal.

Toch wat met slappe benen loop ik achter haar aan. Door een krakende voordeur stap ik over gebroken vloertegels het krot binnen. Van de woonkamer die er vorige keer zo prachtig uit zag is niets meer over. Er staan twee fauteuils met stof en scherven erop en de vloer is bedekt met puin. Op een kleine tafel staat een fles en drie lege glazen.

Lucy maakt een stoel vrij van scherven en gebaard mij daar op te gaan zitten.

Ik kan je niets meer te drinken aanbieden. Ik heb niets meer. Al die heerlijke port heb ik moeten verkopen om het bloed te kopen dat ik nodig heb.

Alles ging goed totdat de corona periode begon. Al het bloed dat gedoneerd werd was bestemd voor de IC en mijn voorraad in de vriezer werd minder en minder. Ik heb gezworen dat ik niemand meer zou bijten om in leven te blijven.

Eens moet het toch afgelopen zijn maar het is een lange lijdensweg.

Ik ga steeds sneller achteruit en soms kalefater ik na wat nieuw bloed weer een beetje op.

Vrienden heb ik niet meer. Je bent net op tijd om mij nog levend aan te treffen. Ze kijkt mij met bloeddoorlopen ogen aan en bijna zeg ik, neem maar bloed van mij als je dat kan helpen. Maar gelukkig wint mijn verstand het van mijn gevoelens en ik zeg, dat is de beste oplossing. dit is ook geen leven meer.

Je moet nu gaan Harry, ik wil alleen sterven. Ik heb een mooi en lang leven gehad.

Ze komt op mij af en vraagt, mag ik je omhelzen? In een fractie van een seconde gaat het door mij heen, het zal toch niet. Maar ik vertrouw haar.

We slaan de armen om elkaar en ze geeft mij met haar bebloede mond een kus in mijn nek.

Met lood in mijn schoenen neem ik afscheid van haar maar ze zal altijd in mijn herinnering blijven als de mooiste vampier die ik ooit heb ontmoet.

(Foto’s gemaakt met AI)

Denk je nu, waar gaat dit over? Het eerste verhaal speelt zich af in 2018. Je vindt het onder de link.

Vampier Lucy