In mijn droom sta ik midden op de hei en cirkelt irritant een op afstand bestuurbaar vliegtuigje om mij heen. Als ik wakker word is het geen vliegtuigje maar een mug. Nog slaperig grijp ik uit een zakje naast me naar de zaklantaarn. Druk op het knopje en wordt verblind door het felle licht. De mug ook waarschijnlijk want hij is nergens meer te bekennen. Geduld helpt. Met de stroommepper in mijn hand wacht ik rustig. Als een acrobaat vliegt hij te voorschijn en ik grijp mijn kans als de pestkop even pauzeert op het deurtje van het bovenkastje. Heel voorzichtig nader ik de mug en het raster van de mepper sluit hem in. Hebbes. Normaal hoor ik een sissend geluid maar nu niet. Hij zit ook niet in het raster. Misschien naast het bed gevallen. Ik hoor en zie hem niet meer. Licht uit, lief een kus en slapen maar weer.

Met het gevoel dat ik net weer slaap schrik ik weer wakker van gezoem. Nee hè. Daar is hij weer. Hetzelfde ritueel als net. Het is een grote lenige mug en hij geeft een mooie voorstelling. Hoe mooi die voorstelling ook is er zal toch een eind aankomen. Of de acrobaat is niet zo slim want hij gaat weer op dezelfde plek pauzeren als net of hij is heel slim en denk op dit plekje pak je me toch niet. Weer ga ik heel rustig op hem af en pats. Geen geluid en dat kan ook niet want de batterijen zijn op. Dat is de speelse mug zijn redding. Hij gaat zijn gang maar.

Licht uit, kus en slapen.

Na zijn twee optredens laat hij ons verder met rust. Er wordt van ons beiden geen bloed afgenomen en we slapen tot in de ochtend.

Waarschijnlijk is het een mug van het mannelijk geslacht, die prikken niet maar maken wel herrie.