De weg terug

Alweer een week voorbij. Een week waar veel voorbij kwam. We gaan langzaam richting huis. Natuurlijk niet gehaast maar in een rustig tempo. De bedoeling is dat we nog langs een paar plaatsen gaan waar ik ooit gelopen heb maar eerst gaan we naar de hoogst gelegen stad van Spanje Avila.

Vandaag rijden we in eerste instantie over de Meseta (hoogvlakte) naar Avila. Het ligt op 1132 meter. Waarom Avila? Het is een zeer oude stad en staat op de UNESCO werelderfgoedlijst. Avila werd in 1087 opgericht. De oude stad is volledig ommuurd. Niet zomaar een stukje maar 2,5 km lang. De muur omvat 87 halfronde torens en 2500 kantelen. Door 9 poorten kun je de stad betreden.

De helft van de muur kun je als wandelaar gebruiken. Tik op een foto voor de volledige afbeelding.

In 2018 liep ik een gedeelte van de Camino Via de la Plata en heb toen een paar speciale mensen ontmoet in hele kleine dorpjes.

We rijden nu een deel van die route en brengen korte bezoekjes bij een paar van die mensen

De eerste is in El Cuba de Tierra Del Vino. Alleen die naam al, daar wil je toch langs.

Ik sliep toen in de albergue van Filiberto en zijn vrouw.

Destijds heb ik een filmpje gemaakt van zijn grote hobby. Hij fokt Arabische volbloed paarden.

De ontmoeting met Filiberto was heel speciaal.

Ramiro Moran

Filiberto belt met de wijnmaker, Ramiro Moran en zegt dat wij graag 6 flessen van zijn wijn willen kopen. Hij is toevallig nog heel even in zijn bodega maar als we opschieten wacht hij wel even.

Wij nemen snel afscheid van Filiberto en zijn vrouw en rijden naar Corrales del Vino. Weer zo’n prachtige naam.

Bij binnenkomst kijkt hij wat sip maar als hij ziet wie er binnenkomt verandert dat in een grote lach en we omhelzen elkaar als vrienden. Ook hier heb ik in 2018 een filmpje gemaakt.

Hij heeft plots alle tijd en we dalen de stijle trap af naar de kelder. Hier proeven we uit het vat, wat een prettige wijn.

Hij wil nog iets speciaals laten zien. Hij pakt een zilveren toorts en steekt de vlam aan. Het is de originele toorts waarmee hij als kampioen hordelopen van Spanje de vlam mocht ontsteken bij de spelen van Barcelona. Hij was een groot atleet en na zijn sportcarrière is hij net zo fanatiek bezig om goede wijnen te maken. Natuurlijk zijn zijn druiven vrij van chemische bestrijdingsmiddelen.

Toevallig is de particuliere bodega naast die van hem van een Spaanse vrouw die getrouwd is met een Nederlander en toevallig woont die al jaren in de stad waar ik opgroeide, Haarlem. Hij belt haar even en ik heb een leuk gesprek met Diana. Ze woont maar een paar maanden in dat grote prachtige huis in Corrales del Vino.

We nemen weer als vrienden afscheid en misschien tot ziens.

Maria Eugenia Garcia de Sarraga

De twee mannen die ik bezocht reageerden enthousiast maar er staat nog een derde bezoek op mijn programma en dat is in weer een super klein dorpje, Villanueva de Compean. Hier overnachtte ik 2018 in een hele kleine albergue. Ik was er met nog een man en twee vrouwen. De albergue werd verzorgd door Maria Eugenia García de Sarraga. Nu heeft Maria in dit dorp dat op dit moment iets meer dan 100 inwoners heeft een prachtige Posada dat eigenlijk betekent herberg. Toen ik gestopt ben met de via de la plata ben ik met de camper terug gegaan en heb van de posada een filmpje gemaakt.

Nu na 6 jaar weer even kijken, zal ze mij nog herkennen?

We parkeren de sprinter naast het huis en ik ga eerst alleen kijken of Maria thuis is. Het ziet er gesloten uit.

Ik bel aan en het duurt even voor het bovenste deel van de deur open gaat.

Anneke hoort om de hoek een een enorme schreeuw van Maria. Ze herkent mij zeker en ook hier omhelzen we elkaar als oude vrienden. Anneke komt ook deze kant op en ook zij wordt omhelst.

We krijgen heerlijke koffie, praten een tijdje. haar Engels is beter dan mijn Spaans.

We nemen weer afscheid en rijden door naar de mooie stad Zamora. Genoeg voor deze keer. Volgende blog meer. Tik op een foto voor de hele afbeelding.