een vallende boom maakt meer lawaai dan een heel bos dat in stilte groeit

Een majestueuze boom, met zijn wortels stevig verankerd in de grond, stond vele jaren in volledige stilte te groeien. Zijn kronkelende takken reikten naar de hemel, terwijl zijn bladeren zachtjes dansten op de wind. Niemand lette op zijn gestage groei, zijn vele jaren van doorzettingsvermogen en zijn onzichtbare inspanningen.

Op een dag, zonder waarschuwing, gaf de boom toe aan de immense druk van zijn eigen gewicht. Met een krachtige dreun viel hij ter aarde. De aarde beefde onder zijn impact en het geluid vulde de lucht. Iedereen huiverde bij het horen van die herrie.

En zo verging het de boom. Zijn val maakte meer lawaai dan het hele bos dat in stilte groeide. Het was een herinnering aan de onzichtbare kracht en vastberadenheid die elke dag in stilte aan het werk zijn. Want soms moeten we vallen, lawaai maken en opgemerkt worden om te erkennen dat er achter elke succes een stille groei schuilt.