Iedereen die het eBook “ loslaten is de weg, niet het doel” heeft gelezen kent waarschijnlijk Mercedes Sosa wel. In het boek beschrijf ik een ervaring die een diepe indruk heeft achter gelaten.

Na een hele zware avond met veel te veel alcohol loop ik met een houten kop mijn camino. Het regent al de hele tijd. Regenjas en regenbroek zijn niet de prettigste kledingstukken maar het houd mij tenminste droog van de regen maar weer een beetje nat van de transpiratie. Ik loop op de automatische piloot en kom door een gehucht met grijze huizen. Er staat een klein kerkje gebouwd met van die grote granietachtige stenen. De kerk is niet op slot en ik ga naar binnen. Een kleine sober ingerichte kerk/kapel. Een spaarzaam lampje geeft net genoeg licht en er staan brandende kaarsen voor een Mariabeeld. Er is niemand in deze kerk.

Op mijn iPhone heb ik de Misa Criolla uitgevoerd door Mercedes Sosa en die zet ik op de speaker. Dan gebeurt er iets heel aparts. Ik voel de aanwezigheid van mijn twee overleden dochters. Het is echt of ze bij mij zijn. Het een plek geven van dit verlies is een van de redenen waarom ik deze pelgrimage loop. Ik huil voluit en kan bijna niet stoppen. Het is of ze beide zeggen, het is goed zo. We zijn bij je deze tocht. Ik kom uit deze trance als de deur opengaat en er een paar dames binnenkomen die mij verbaasd aan kijken. Ik zet de muziek uit, droog mijn tranen. Ik steek nog drie kaarsen op, ook een voor hun moeder die in een verpleeghuis verblijft en blijf nog even met mijn ogen dicht zitten. Even in een andere wereld. Buiten is alles weer anders. Er rijden auto’s, er lopen mensen en het regent. Ik ben weer in de werkelijkheid.

Mercedes Sosa

Mercedes Sosa was een Argentijnse zangeres, songwriter en activist, die bekend stond om haar krachtige stem en haar politieke betrokkenheid. Ze werd geboren op 9 juli 1935 in de provincie Tucumán, Argentinië, en overleed op 4 oktober 2009.

Als een van de meest geliefde en invloedrijke Latijns-Amerikaanse zangers van haar tijd, wist Mercedes Sosa de harten van mensen over de hele wereld te raken met haar indrukwekkende stem en haar toewijding aan sociale rechtvaardigheid. Via haar muziek wist ze de pijn en hoop van het Argentijnse volk te verwoorden tijdens de turbulente politieke tijden van de jaren 60 en 70.

Sosa begon haar carrière als zangeres in de jaren 50, maar het was in de jaren 60 dat ze haar politieke stem vond en zich begon in te zetten voor de rechten van de armen en onderdrukten. Haar liedjes waren vaak sociaal en politiek geëngageerd, en ze gebruikte haar muziek als een krachtig instrument om onrecht aan de kaak te stellen en de stemmen van degenen die geen stem hadden te laten horen.

Een van haar meest bekende nummers is “Gracias a la Vida” (Dank aan het Leven), een lied dat geschreven werd door de Chileense singer-songwriter Violeta Parra. Het nummer, dat een ode is aan het leven en de natuur, werd het handelsmerk van Sosa en was een symbool van verzet tegen de dictaturen in Zuid-Amerika. Haar uitvoering van het nummer werd een van haar bekendste en meest geliefde optredens.

Naast haar politieke betrokkenheid was Sosa ook een voorvechter van inheemse culturen en gebruiken. Ze werkte nauw samen met inheemse kunstenaars en muzikanten en zette zich in voor het behoud en de viering van de inheemse identiteit. Haar muziek was doordrenkt van de rijke traditionele klanken en ritmes van Latijns-Amerika, en ze slaagde erin om een brug te slaan tussen de oude tradities en hedendaagse muziek.

Helaas had haar politieke betrokkenheid ook een keerzijde. In 1979 werd ze verbannen uit Argentinië tijdens de militaire dictatuur van Jorge Videla. Ze verhuisde naar Europa en keerde pas terug naar Argentinië nadat de dictatuur was afgezet in 1983. Ondanks haar ballingschap liet ze zich niet het zwijgen opleggen en bleef ze oproepen tot gerechtigheid en vrijheid.

Mercedes Sosa blijft een inspiratiebron voor veel mensen over de hele wereld. Haar muziek was een krachtig instrument voor sociale verandering en haar stem zal nog lang doorklinken in de harten van degenen die dromen van een betere en rechtvaardigere wereld. Ze wordt herinnerd als een stem van hoop en een symbool van verzet tegen onrecht. Haar nalatenschap zal voor altijd voortleven en haar boodschap van liefde, rechtvaardigheid en solidariteit ons blijven inspireren.