Johan maar weer eens aanhalen. Elk nadeel heb z’n voordeel. Deze zomer niet een lange tijd op pad met Sprintertje. Jammer? Nou valt erg mee. Nu eens wat tijd voor andere dingen. Wat meer “cultuur”. Ik ga naar drie verschillende evenementen/concerten.

  • De musical Aida
  • De opera Mozarts Zauberflöte – The next generation.
  • De zwarte cross

Drie totaal verschillende dingen en ik ben benieuwd waar ik welke van de drie mij het meeste bevalt.

Mozarts Zauberflöte – The next generation.

Mozart schreef de muziek voor Die Zauberflöte en het libretto was van de veelzijdige Emanuel Schikaneder. Hij vervulde in de uitvoering de rol van Papageno. Ook hij was een vrijmetselaar maar niet van de zelfde loge als Mozart. Op 30 september 1791 was de première in Wenen.

Het verhaal van Die Zauberflöte is fantasierijk, sprookjesachtig: Een prins Tamino, ontmoet Papageno de vogelmens. Van de koningin van de Nacht krijgen ze een opdracht: ‘red mijn dochter Pamina van de slechte tovenaar Sarastro’. Met een magische fluit gaan ze op weg naar de tempel van Sarastro. Dit is maar een hele beknopte uitleg. Wil je een uitgebreide verhaal lezen klik dan even op de link.

Ook naar dit Singspiel was ik heel lang geleden al geweest. Maar nu is er in het Nieuwe de La Mar theater een uitvoering van Mozarts Zauberflöte – The next generation. Dit speelt zich af in deze tijd. Daar hebben we kaarten voor.

Het is zondagmiddag en we gaan per trein naar Amsterdam. Makkelijk als je naast het station woont. Ai, er rijden geen treinen tussen Ede en Driebergen. Vervangend busvervoer naar Driebergen en dan met de trein door. We zijn lekker vroeg en hebben ruim de tijd om op het terras van het beroemde American hotel een klein hapje te nuttigen. als we bij het De La Mar aankomen gaan net de eerste mensen naar binnen. Dit is toch weer een heel andere sfeer dan in Scheveningen bij Aïda. Veel mensen zijn echt gekleed voor een middagje theater. Veel kleur.

Maar ik kom hier niet om mensen te kijken maar om het singspiel/opera te zien. Het gaat beginnen. Op het toneel zit de moderne Prins. Plots komt er uit zijn broek een grote slang naar boven. Hij schrikt zich natuurlijk rot en valt in zwijm. Dan verschijnen er drie vrouwen in uniform met karabijnen in de aanslag en doden de slang. ze vinden de Prins wel een lekker ding en betasten hem aan alle kanten. Ze moeten aan hun werkgever, de Koningin van de nacht gaan vertellen wat ze gevonden hebben. Dan verschijnt Papagena, de vogelman. Niet in veren maar meer als een zwerver. Hij praat plat Amsterdams. Heerlijk. Het zou een heel lang verhaal worden als ik het helemaal beschrijf. Bij een boek verklap je nooit het einde maar hier kan het wel. Nu eens geen einde met de dood maar een echt happy end. Na alle beproevingen van de inwijdingsrituelen vallen de geliefden elkaar in de armen en ook de Papegeno vind zijn Papegena.

De voorstelling duurt twee en een half uur met pauze en voor mij geen minuut teveel. Goede acteurs, goede zangers, uitstekend orkest en alles is ook te verstaan. Geen keiharde muziek. Wij hebben echt genoten an deze moderne uitvoering van Mozarts meesterwerk.

Nog een te gaan. De Zwarte Cross. Daar ga ik alleen een dagje naartoe.