Het stortregent als we vertrekken van Capbreton. De ruitenwissers kunnen het net aan. We rijden door kleine meertjes en het water spat hoog op.
Op de A63 is het plots droog. Net over de grens in Spanje staan aan de andere kant van de weg weer rijen met vrachtwagens. Het heeft te maken met de massale Franse boeren protesten. Het vrachtverkeer wordt tegen gehouden zodat het niet helemaal uit de hand loopt.

Sprintertje ronkt lekker en de zon heeft er zin in en wij dus ook.
Weer een mazzeltje. De tank is bijna leeg en vlak voor het tankstation is een afrit. Ik dacht dat het de afrit naar het benzinestation was maar dat was het niet. Gelijk om de rotonde weer terug maar nee, daar is ook een benzine station en dat scheelt 20 cent per liter. 1,31. Kassa.
Gelijk maar even koffiezetten en een selfi maken.

Onze eindbestemming is Palencia.

De stad is in kerstsfeer. Voor Spaanse begrippen zijn we te vroeg in de stad maar om zes uur begint het echt gezellig te worden. De lichten aan en veel mensen op straat.
Een glaasje wijn in een bar met een tapas erbij.
Het ziet er allemaal wel lekker uit en ik kies uit de vitrine twee dingen, een grote champignon in een sausje en iets vlezigs. Het heet—Oreja de Galicië. Het smaakt wat naar het vlees in de erwtensoep. Niet echt lekker. Toch eens kijken wat we nu eigenlijk eten.

Varkensoor op zijn Galiciës

De drie stukjes die er nog liggen kijken ons aan. Opeten? Ja maar het smaakt nu toch anders.

Na dit culinaire hoogtepunt lopen we nog een kerk in waar het kerstverhaal uitgebeeld wordt. Helemaal in middeleeuwse sferen.

Misschien openen in browser

Dit was weer een enerverende dag.

Stadhuis

De volgende ochtend rijden we nog even de heuvel op want daar hoog boven Palencia waakt Cristo del Otero over de stad. Dit monumentale Christusbeeld werd begin jaren ’30 gebouwd door beeldhouwer Victorio Macho. Strak, sober en krachtig – geen franjes, alleen aanwezigheid. Vanaf de heuvel kijk je uit over de Meseta.