Je kent ze vast wel. Grote wasmachines en een droger bij benzinestations. Zelfs in de provincie staan deze apparaten. Waar ik de Sprinter (altijd) was, staan ze ook. Het dekbed van de camper kan wel een lekker geurtje gebruiken dus twee vliegen in een klap. Sprintertje en het dekbed wassen. Met het dekbed over mijn arm loop ik naar de machine. De grote draait maar de kleine waar dit dekbed prima in kan is klaar om leeg gehaald te worden.

Er staat een auto naast met een jongen van een jaar of 12 erin, hij draait zijn raampje en zegt, wij wachten ook op die machine. Natuurlijk, dan ga ik de bus vast wassen, als je klaar bent wil je mij dan waarschuwen? Natuurlijk zegt Mohammed, zo heet hij.

Na een klein half uur ben ik klaar en kijk om de hoek als Mohammed net mijn kant op komt. Wij kunnen nog niet want die vrouw die net is komen aanrijden stopt haar spullen erin. Die kleine machine die al ruim een half uur klaar is is ook van haar en ze claimt nu alle machines.

Ik loop met Mohammed mee en spreek de vrouw hierover aan. U komt net aanrijden en denkt dat u alle machines kunt gebruiken terwijl wij al een tijd staan te wachten. Die machine is al meer dan een half uur klaar. In die tijd hadden wij hem allang kunnen gebruiken.

Nou en, dat is jullie zorg.

Ik vind het behoorlijk asociaal en nog een paar dingen die ik zei.

Meneer als u zo tegen mij spreekt bel ik de politie.

Dat lijkt mij een goed plan zeg ik. Ze gaat onverstoorbaar verder. Ik praat nog wat met Mohammed en zijn vader en besluit om naar een ander punt te rijden. Ik weet niet precies waar die is en rijd wat om. Aangekomen bij dat andere punt valt mijn mond open van verbazing. Daar staat de zelfde vrouw met haar witte Range Rover het zelfde kunstje uit te halen.

Wat is wijsheid, weer uitstappen en mijzelf opwinden of het maar los laten en doorrijden naar huis. Ik kies voor het laatste en was het dekbed gewoon in onze eigen machine. Die geur van ons wasmiddel is trouwens veel lekkerder.