Dit is weer zo’n dag waarvan je zou willen dromen.
De eerste stop is de Drombeg Stone Circle, een plek die al meer dan 3000 jaar bestaat. Oorspronkelijk 17 stenen, uitgelijnd op de ondergaande zon van de midwinter, toen wist men al wist hoe belangrijk het licht was. Hier werd ooit iemand gecremeerd, in een pot begraven, omringd door rituelen die we nog steeds niet begrijpen. We liepen tussen de stenen, langs de resten van ronde hutten en een eeuwenoude kookplaats. Een mooi zicht op de zee.

De volgende stop is Mizen Head. We zijn laat en hebben maar vijftien minuten tot sluitingstijd. We kunnen alleen lopen naar een uitkijkpunt met zicht op de beroemde stalen brug, gespannen tussen steile kliffen boven de ruige oceaan. Mizen Head is niet zomaar een vuurtorenplek, maar het meest zuidwestelijke punt van Ierland.

We denken een leuke route gevonden te hebben langs de Three Castle Head. De route is leuk, heel smal en aangekomen bij de plek blijkt het geen doorgaande weg te zijn en rijden we vrolijk weer een stukje terug.
Dat is geen straf, we rijden helemaal langs de kust, het ene schilderijtje nog mooier dan de andere. Natuurlijk wel weer heel smal en heeeeel veel bochten. Nergens een plaats waar we zouden kunnen overnachten maar dan is daar een klein plateau dat gebruikt wordt door vissers. Een ideale plek voor een overnachting met ook een prachtige zonsondergang.

Zo mooi
En toen ging de zon onder
De volgende ochtend ons uitzicht toen we wakker werden