Het is altijd weer dringen om een plaatsje te bemachtigen bij de aankomstgate. Die zeven meter van Sprintertje werkt ook niet echt mee. Het lukt en nu even wachten………Ja daar is ze. Snel naar binnen, een eerste kus en rijden. We blijven de eerste dag in Dublin. Een parkeerplek aan het water en vast de buurt verkennen. Pubs genoeg. We zijn in Ierland en dan is een must: Guinness. In de pub is een ruimte waar ieder half uur een toekomstige bruid met haar vriendinnen staan te drinken. Het is een traditie, ze gaan van pub naar pub.

Mmmmmmm

Eigenlijk hebben we niet zo heel veel trek in de grote stad maar om nu zomaar verder te rijden is ook zo wat. Toch een soort stadstour langs wat hoogtepunten.

We lopen door de wijk Georgian Dublin, die staat bekend om zijn deuren in felle kleuren. Er is een speciale term voor, “Dublin deuren”. Is dat nu zo bijzonder? Ja best wel.

Felle kleuren: Rood, geel, blauw, groen – elke deur heeft een opvallende kleur, vaak contrasterend met de sobere grijze gevels. Sierlijke deurknoppen, messing brievenbussen, boogvormige bovenlichten (fanlights) en zuiltjes naast de deur. Georgische stijl: Deze deuren stammen uit de 18e en 19e eeuw, toen de stad veel elegante huizen bouwde in symmetrische, klassieke stijl.

Er is een legende dat toen koningin Victoria stierf in 1901, de Ieren hun deuren zwart moesten schilderen uit rouw , maar velen zouden uit protest juist hun deuren in felle kleuren hebben geverfd. Of het waar is, blijft de vraag, maar het draagt bij aan de charme en is goed voor de toeristen.

Na twee uur rondslenteren is het voor ons genoeg.

Bibliotheek
Huis voor ongehuwde moeders
Zomaar leuk
Je ziet Sprintertje nog net staan

We verlaten Dublin en rijden naar Blessington. We staan geparkeerd op een soort recreatieterrein aan een groot meer. Even rustig bijkomen van de drukte in Dublin. Dat meer was er niet altijd. 

In de jaren 1940 werd een groot stuk van het dal bij Blessington onder water gezet om ruimte te maken voor het Poulaphouca Reservoir, nu bekend als de Blessington Lakes. Het doel? Stroomopwekking én watervoorziening voor Dublin.

Hiervoor moesten hele dorpen verdwijnen – huizen, bruggen, weilanden en zelfs een kerk. Onder het wateroppervlak liggen nog steeds resten van het oude dorp Burgage, waarvan alleen de hogere gronden zoals Burgage More behouden bleven.

Het is nu een prachtig gebied om te wandelen, fietsen en tot rust te komen. Maar onder het spiegelende water schuilt een vergeten wereld.