Feuilleton, aflevering 28

Coen als hoofdaannemer

Coen voelt een stekende pijn in zijn borst en toen niets meer, duisternis. Zijn lichaam valt stil maar zijn bewustzijn lijkt los te komen, zwevend door een tunnel van licht. Voor zich ontvouwt er een landschap dat hij nog nooit heeft gezien. Om hem heen bloeiende bloemen in alle kleuren, intens en zo levendig alsof er lichtjes branden aan de binnenkant. Zacht oorstrelende muziek. Zij hand reikt naar een bloem, hij wil die aanraken, voelen, maar hij voelt een trekkende kracht. Een stem? Een Gevoel? Plots wordt hij weggezogen uit de tunnel, weg van de kleuren, weg van de rust.

Coen opent zijn ogen en bevindt zich in een kale steriele ruimte. Hij zit op een metalen stoel met hoge rug en twee leuningen. Twee stoelen, verder niets. Droom ik? Hij knippert met zijn oogleden en het volgende moment is de stoel tegenover hem bezet.

Ik ben dood, schiet het door zijn hoofd. Dit is de hel. HET, staart hem aan met ogen als fakkels en een gelaat als de kleur van bedorven vanille vla. Coen wil opstaan en wegvluchten maar hij kan niet overeind komen. Het lijkt of hij is vastgekit aan de stoel. Hij probeert het nog eens,  nu met meer kracht maar hij komt geen millimeter omhoog.

Het lijkt of HET een glimlach produceert. HET opent een streep dat zijn mond moet voorstellen. Coen hoort een  stem als een krassende 78 toerenplaat van schellak. Welkom Coen in onze ondergrondse gemeenschap. Je kunt pas opstaan uit je stoel als je helemaal klaar bent voor je tweede leven. De meeste uitverkorenen doen er zo’n twee weken over om zich helemaal voor ons doel in te zetten. Tot die tijd zit je vast in deze stoel.Hij werkt als een soort electromagneet. Je zit vast zonder boeien.

Wie ben jij en wat is die gemeenschap?

Wij, de Poortwachters zijn niet van hier maar komen uit een ander zonnestelsel.  Onze planeet heet “Nymora”. We kunnen daar leven maar niet zoals hier met het licht van de zon. Wij leven daar in een permanente schemering. Daarom leven wij hier ook in de duisternis. Wij zijn verbonden in een collectief bewustzijn en hebben geen eigen identiteit. Zo’n wereld gaan we hier ook creëren. De eerste eeuwen dat we hier waren konden we alles op zijn beloop laten maar de afgelopen 100 jaar hebben jullie de aarde zo ontiegelijk verkloot. Als wij niet ingrijpen vergaat deze wereld. Wij lopen technisch nog steeds vooruit op jullie maar het verschil wordt snel kleiner daarom moeten we opschieten. Jij bent uitverkoren om mee te bouwen aan onze en jullie toekomst. Onze nieuwe werker Leo had de opdracht om een uitverkoren vrouw te vinden die verdwenen is en tijdens zijn zoektocht ontmoette hij jou en hoorde dat je hoofdaannemer bent. Hij zorgde voor een hartstilstand en wij flitste jou en je brein naar onze duistere geheime onderstad.

Coen was direct weer Coen de journalist. Argwanend en op zijn hoede. Hoofdaannemer, die proleet moet het verkeerd gehoord hebben. Ik moet het zo laten, meespelen en uithoren. Dit zou een topverhaal kunnen zijn.

Als ik al zou meewerken, wat moet ik dan gaan doen?

Jij werkt mee aan een uitbreiding. Onze kloonafdeling raakt overvol omdat we achterlopen met de plaatsingen. We moeten dieper de grond in en daar een soort magazijn van volgroeide klonen openen. Je hebt 83 bouwers tot je beschikking om dit karwei binnen een maand na dat je deze stoel hebt verlaten te verwezenlijken.

Coen die nog nooit van zijn leven geklust heeft en alleen kan bouwen met zijn pen zegt heel stoer, Oké maar ik moet wel poolshoogte nemen van wat er nu al gebouwd is en daar kan ik mijn project op aanpassen. Laten we beginnen.

Dat zal niet gaan. Volgens ons protocol moet je minstens een week in deze stoel blijven. Je krijgt in die week telepatisch informatie over onze doelen en wat we tot op heden hebben waargemaakt.Na die week doe je een test en kunnen wij zien of je onze doelstelling onderschrijft en bij de gemeenschap wil horen. Voor Coen iets kon terugzeggen was HET verdwenen.