Feuilleton, aflevering 13

De verwondering

De nacht was voorbijgevlogen als een droom. Tessa lag nog steeds in het zachte mosbed, haar hoofd rustend op Pokidors borst. De warmte van zijn lichaam was anders dan wat ze gewend was, maar het gaf haar een gevoel van veiligheid en geborgenheid dat ze niet eerder had gekend. De geluiden van de onderwereld begonnen aan te zwellen: het zachte geritsel van de Roodkoppen die hun dag begonnen, het klaterende water van een nabijgelegen bron, en het ritmische gezang dat uit een grot leek te komen.

 Pokidor was wakker en keek naar de mooie vrouw die naast hem lag. Liefdevol streek hij een pluk haar uit haar gezicht en keek naar haar. Tessa opende haar ogen en keek in het rond. Heb je goed geslapen? vroeg hij zacht. Tessa knikte en rekte zich loom uit. Beter dan ik in jaren heb gedaan, antwoordde ze met een glimlach. Dit voelt… als een ander universum. Zo rustig, zo puur.

 Pokidor knikte, maar in zijn ogen schemerde iets van zorgen. Ik ben blij dat je je hier op je gemak voelt, zei hij. Maar ik weet ook dat jouw wereld boven zo anders is. Wat je hier mee maakt zal niet altijd gemakkelijk zijn. Tessa richtte zich op, haar blik vastberaden. Pokidor, zei ze, terwijl ze zijn hand vastpakte, ik wil niet alleen kijken naar hoe jullie leven. Ik wil deel uitmaken van jouw wereld. Maar ik wil ook dat jij mijn wereld begrijpt. Dit is een avontuur voor ons allebei.

 Pokidor hielp Tessa opstaan, en samen liepen ze door de uitgestrekte wortelstad. Hij wees haar op de details die de Roodkoppen hadden aangebracht in hun huizen: muren van fijn gesponnen mos, lampen die gloeiwormen bevatten, en bruggen gemaakt van omgevallen takken die over kleine heldere waterstromen hingen. Tessa’s ogen dwaalden voortdurend rond, terwijl ze probeerde alles in zich op te nemen.

 De Roodkoppen hielden hen nauwlettend in de gaten. Sommigen begroetten Pokidor met een vriendelijke knik, maar de meesten bekeken Tessa met argwaan. Ze voelde de spanning, maar liet zich er niet door ontmoedigen.

 Bij een grote wortel waar een helder water stroomde, stopte Pokidor. Hier halen we ons drinkwater,zei hij. Hij vulde een klein bekerachtig blaadje en gaf het aan haar. Probeer het. Tessa nam een slok. Het water was fris en zuiver, en het leek haar energie te geven. Dit is ongelofelijk, zei ze. Het smaakt… levendiger dan wat ik ooit heb gedronken. Pokidor glimlachte. Alles hier leeft, Tessa. Zelfs het water.