Feuilleton, aflevering 12

Een avond vol verlangen

 Later die avond zat Tessa op een zachte heuvel van mos, starend naar de dansende lichtjes die de onderwereld verlichtten. Pokidor kwam naast haar zitten, zijn gezicht zacht verlicht door het licht van de vuurvliegjes. Hij keek naar haar, zijn blik zowel vol liefde als bezorgdheid.

 Ik hoop dat dit niet te veel voor je is, zei hij.

 Tessa draaide zich naar hem toe, haar ogen glanzend. Pokidor, zei ze zacht, dit is magisch. Maar het enige wat echt telt, is dat ik bij jou ben. Hij lachte zachtjes en pakte haar hand. Bij ons, verbeterde hij haar.

 Ze leunde naar hem toe, haar lippen raakten de zijne. De kus begon zacht, aarzelend bijna, maar werd al snel intenser. Tessa voelde opnieuw die energie die door haar heen stroomde, alsof Pokidors hele wezen haar met warmte vulde. Zijn handen gleden langs haar rug, voorzichtig en respectvol, maar met een intens verlangen.

 Ze lagen samen op het mos, hun lichamen dicht tegen elkaar gedrukt. Pokidor liet zijn vingers door haar haar glijden, terwijl zij de contouren van zijn lichaam verkende. Zijn huid voelde warm aan, bijna gloeiend, en de rode knop op zijn onderlijf straalde een zachte warmte uit die haar bijna hypnotiseerde.

 Tessa voelde zich volledig verbonden met hem, alsof hun zielen door onzichtbare draden aan elkaar waren gebonden. Elk gevoel van twijfel of angst verdween terwijl ze samen in de stilte van de onderwereld lagen. Het enige wat ze hoorden, was hun ademhaling, vermengd met het zachte gezoem van de vuurvliegjes.

 Na uren die leken als minuten, keken ze elkaar aan, hun lichamen nog steeds dicht tegen elkaar. Tessa, zei Pokidor zachtjes, je hebt geen idee hoeveel je voor me betekent.

 Tessa keek hem verliefd aan. Ik denk dat ik het begin te begrijpen, zei ze.

 Ze rolden op hun zij en keken naar de wortels boven hen, die als een majestueuze kathedraal over hen heen bogen. De vuurvliegjes leken de aangestoken kaarsjes in Lourdes wel. Tessa voelde zich vredig, alsof ze eindelijk haar plek in de wereld had gevonden. Maar diep van binnen wist ze dat dit pas het begin was. Ze had de onderwereld gezien, maar Pokidor moest haar wereld nog begrijpen. Hoe zou hij zich aanpassen aan de chaos van de mensenwereld? En hoe zouden ze samen een leven kunnen opbouwen, met zoveel verschillen tussen hen?