Feuilleton, aflevering 8

De verleiding

Pokidor had het flesje in zijn hand, draaide de dop eraf, deed zijn ogen dicht en…

Wacht, nog even. Hoe laat moet je uiterlijk hier zijn om nog terug te keren naar de onderwereld?

Uiterlijk een paar minuten voor middernacht.

Het is nu pas half zeven dus je hebt nog genoeg tijd om met mij mee te gaan naar mijn huis. Het is maar een kwartiertje rijden. Doen we eerst even boodschappen en dan maak ik nog iets heerlijks voor je om te eten.

En zo draaide Pokidor het dopje weer op het flesje en deed het in zijn rugzak. Verliefd keek hij naar Tessa en stapte bij haar in de Cooper. Ze stopte bij een grote supermarkt. Hier was Pokidor nog nooit geweest. Buiten stonden honderden auto’s. Tessa pakte een winkelwagen en ze gingen naar binnen. Pokidor keek zijn ogen uit. Hij zag tot de nok gevulde winkelwagens en werd duizelig van alle artikelen die er lagen.

Tes, wat is hier aan de hand. Waar komen al die spullen vandaan en er zit allemaal plastic over die groenten heen. Je weet toch niet wat je moet kiezen. Hier moet je kijken dit komt helemaal uit Tanzania, hoe komt dat hier. Ik dacht de mensen zelf wel hun eten verbouwden. Ik moet naar buiten ik kan niet tegen deze overvloed.

Tessa pakte snel de spullen die ze nodig had, stond vier minuten in de rij, rekende af en liep naar buiten. 

Je hebt helemaal gelijk lieverd, er is zoveel dat je bijna niet kunt kiezen. Kijk ik wilde muesli hebben, moest ik kiezen uit meer dan 20 verschillende soorten, echt niet meer normaal. Kom we gaan snel naar mijn huis.

Tessa woonde op de 27 verdieping van een hoge woontoren. Ze stapten in de lift en snelden naar boven. Pokidor zag dat wel zitten, een stuk makkelijker dan iedere keer weer die 233 treden op en af te gaan. Het was inmiddels iets over zevenen en Tessa moest opschieten met het plan dat ze in gedachten had. Ze had oesters gekocht en tot nu toe waren alle mannen die dat bij haar aten wild van verlangen geworden. Ze deed Pokidor voor hoe je de oesters naar binnen moet slurpen. Hij pakte de eerste schelp rook eraan en slurpte hem naar binnen. Wel lekker, zei hij, maar er gebeurde verder niets. Na acht oesters nog geen reactie. Dit werkte bij Pokidor niet. Ook de twee glazen fruitige witte wijn wekte geen lust bij hem op. De tijd begon te dringen. Het plan was om Pokidor de tijd te laten vergeten. Dan kon ze hem een maan langer bij zich houden en had ze de tijd om te beslissen om mee te gaan naar de onderwereld.