Ken je Mateus nog

In Amerika heb je de legendarische route 66. Portugal heeft zijn route N2. In Chaves kun je bij de info een stempelkaart halen die je in diversen plaatsjes kunt laten afstempelen en een boekje met tips voor onderweg. Wij zijn niet zo van die dingen en slaan dat over. We rijden wel over die weg naar Vila Real. De naam betekent, Koninklijk dorp en dat komt omdat het onder directe koninklijke bescherming stond. Het is niet echt een dorp meer. De GPS leidt ons het centrum in en er is precies voor een kerk een plaats waar Sprintertje kan staan. Eerst maar eens koffie met een pastel de nata erbij, de Portugese lekkernij. De stad is al gereed voor de komende kerst en overal zijn kleine kerstkunstwerken te bewonderen. Ze beelden allemaal op hun eigen wijze de kerststal uit.

We bezichtigen een kerk met prachtig tegelwerk. (Zie video)

 Ben je in Vila Real dan moet je zeker naar Casa de Mateus. Het heeft de naam van Mateus maar hier komt niet de zo onze bekende Mateus wijn vandaan. De streek heet zo. Wat was die rosé uit dat specifieke bolflesje een tijdje populair bij ons.

Dit landhuis dat in 1744 gereed kwam schijnt het mooiste huis van het Iberisch schiereiland te zijn. Het zou kunnen. Het heeft prachtige tuinen en voor 18 euro mag je die en het huis bezichtigen. Het is nu van een stichting opgericht door D Francisco de Sousa Botelho de Albuquerque. Je zal dat toch iedere keer op allerlei papieren moeten invullen. Maar goed deze man ik meen de 11^e generatie schonk dus een groot deel van zijn bezit aan de stichting om het landgoed voor het nageslacht veilig te stellen.

 In de regio van Vila Real is een oude ambachtelijke traditie, zwart aardewerk. Op 10 kilometer van Vila Real ligt een piepklein dorpje waar deze specialiteit nog gemaakt wordt. We rijden naar Bisalhães. Over een zo lijkt het tenminste, verborgen weggetje komen we in een gehucht. We bezoeken een atelier waar een oude man gebogen over een schijf met uiterste precisie een potje aan het maken is. Het atelier ligt vol zwart aardewerk maar we vinden het niet mooi.

Zonder iets te kopen gaan we, het is inmiddels donker op zoek naar onze overnachtingsplaats. Het is maar vier km maar het lijken er wel twintig. Een weg waar Sprintertje net overheen kan en door een ander gehucht waar het millimeterwerk is om door te komen. In z’n een omhoog over een kinderkopjes steegje komen we uiteindelijk op een grotere weg en vinden onze plek. Het is nu donker, morgen zien we wel waar we precies staan.

Het valt alles mee, een rustige plek aan een klein stuwmeer. Prima geslapen onder extra slaapzak. Dat was ook wel nodig want het ijs staat op de ramen.

 

Tik op een foto voor de hele galerij