Volendam

Jaarlijks bezoeken twee miljoen mensen het oude vissersdorp Volendam. Zondag was ik er een van. Drie kilometer voor het centrum is een parkeerplaats waar tien campers mogen staan. Het terrein is van kaasmakerij Simone Hoeve en daar mag je tenminste als je een wc aan boord hebt gratis staan. Er zijn geen voorzieningen maar voor een bezoek aan het pittoreske dorpje een goede plaats.

Ik sta net een foto van de plek te maken als er een fietster aankomt die luid kip,kip kip kip kip kip roept. Ze stapt af en inderdaad er trippelen en vliegen kippen op haar af. Uit haar tas haalt ze een zak met eierkoeken en begint kleine stukje aan de kippen te voeren. Dat doet ze iedere dag voor ze aan haar werk in de kaasboerderij begint. Ik hou meer van dieren dan van mensen, vertelt ze. Dan loopt ze naar binnen. Even later komt ze volledig in Volendamse klederdracht naar buiten om honderden toeristen te verwelkomen. Lijkt mij lastig als je niet zo van mensen houdt.

Wij lopen over een voet/fietspad naar de dijk in Volendam. Veel grasland en waterpartijen. Eenden, ganzen en zwanen. Het is zondag en er maken veel wandelaars, renners en fietsers gebruik van het weggetje.

Het is tijd voor koffie en wat is er leuker om dat op een van de velen terrassen te doen met zicht op het IJsselmeer en de toeristenstroom. Er worden selfie’s genomen en een vrouw zoekt de rust naast een bronzen visser.

Na de koffie een stukje flaneren langs de terrassen, souvenirshops en foto studio’s. Wel doorlopen want de massa die achter een gids aanloopt heeft haast en ze lopen ons bijna omver.

We lopen weer terug naar Sprintertje en zien dat de Zuiderbuur die naast ons stond is vertrokken en als dank voor de gratis plek toch maar even zijn grijswatertank geleegd heeft.