Zou het broodje nog komen?

Het is Uitmarkt in Ede. Optredens van lokale koren, muziekgroepen van klassiek, rock en rol en popmuziek. Kraampjes bemand door vrijwilligers die enthousiast cursussen voor het winterseizoen presenteren. Ik maak het optreden mee van een vriendin die in een koor zingt en loop wat rond op de markt. 

Er staat een groepje dames met rode T-shirts aan en een ervan spreekt mij aan. Ze is lid van een volksdansgroep en over 25 minuten treden zij op. Alleen de vrouwen vraag ik? Nee ook mannen maar we zijn nog op zoek naar een paar mannen, iets voor jou? Ik denk dat ze aan  mijn gezicht kan zien dat het nu niet echt mijn ding is. 

Kom je kijken? Nou ja dat kan geen kwaad. 

Ik ga eerst even een broodje eten en wat drinken want ik heb nog niets gegeten vandaag, dat red ik wel in 25 minuten. 

Het is fris en het terras bij het koffietent is helemaal leeg. Ik ga binnen zitten en bestel een 0% biertje en een broodje geroosterde kip met knoflooksaus. Het biertje staat in no time bij mij op tafel Maar op het broodje is het even wachten. Natuurlijk begint als ik net binnen aan mijn biertje zit de zon te stralen en het terras vol te lopen. 

Vijf minuten gaan voorbij. Geen probleem, vers bereiden heeft tijd nodig, denk ik. Tien minuten verder, en mijn maag produceert het geluid van onweer. Misschien moet de kip nog geslacht worden en krijg ik een broodje met nog vers kippenvlees. 

Mijn blik valt op het terras en ik zie dat daar aan de lopende band broodjes geserveerd worden. Ik loop maar eens naar de balie en vraag waar mijn broodje blijft. Het nog erg jonge meisje staart mij aan met een blik van of ik haar gevraagd heb, komen er nog steeds veel olifanten in de zaak? Eindelijk zegt ze, broodje? Weet ik niet, even informeren. Sorry meneer, vergeten. Het komt er zo aan. Weer terug aan mijn tafeltje komt de eigenaar bij mij staan met, sorry, sorry. Het broodje komt er zo aan. Ik biedt u een gratis koffie aan als u uitgegeten bent. 

Inderdaad, binnen drie minuten staat de gegrilde kipstukjes met knoflooksaus onder mijn neus. 

Het gerommel in mijn maag bedaart weer na eindelijk wat vulling. Bij het afrekenen vliegt de eigenaar weer op mij af en wil mij persé de koffie aanbieden. Nu ben ik ook de beroerdste niet en ga lekker buiten in de zon zitten. Koffie met een glaasje koffielikeur met slagroom erbij. Genieten. 

De voorstelling heb ik gemist maar dat is misschien maar beter ook. Stel je voor dat ik overgehaald was om mij aan te sluiten bij deze volksdansgroep.