Villa Marleen

Het is voor ons vieren de laatste gezamenlijke dag. Morgen scheiden hier onze wegen. GEIN gaat richting huis en wij, HAAN dus gaan nog even naar Polen. Op bezoek bij Villa Marleen.

Er wacht ons een warm onthaal door Randy van Villa Marleen. We zijn in 2018 ook hier geweest en toen was het nog niet in gebruik. Het was zoals je dat noemt een bouwput. Randy en Herman hadden twee oude panden gekocht en waren die aan het verbouwen om er appartementen van te maken waar ouders met een chronisch ziek kind of een kind met beperkingen eens een weekje vakantie zonder zorgen te bieden. Marleen is de dochter van Randy die is overleden en in de vijf moeilijke jaren voor het overlijden zou zo’n ont-zorgde week een lichtpuntje zijn geweest. Haar droom is dat te verwezenlijken voor gezinnen die het nu nodig hebben.

Het noodlot sloeg wederom toe toen Herman plotseling overleed en Randy er alleen voor stond. Stoppen of toch doorgaan? Dat laatste. Ze heeft heel veel alleen gedaan en met hulp van vrijwilligers. Het ene huis is nu klaar met vier complete appartementen erin. Het andere huis moet nu geschikt gemaakt worden om er de kinderen te kunnen opvangen.

Op dit moment kun je al een appartement huren en met de opbrengst van deze B&B kan Randy beetje bij beetje het eigenlijke doel bereiken, het opvangen van kinderen met een chronische ziekte of beperking.

Je kunt er ook met de camper staan.

Vanaf deze locatie kun je prachtige wandelingen of fietstochten maken. Het is een geweldig gebied. Wij waren niet de enige gasten. Randy had twee appartementen bezet. De eerste avond gingen we met z’n achten ergens uit eten. Heel goed en inclusief drank 12 euro per persoon.

De tweede dag heeft HAAN de sprinter gepakt en is naar het stadje Jelenia Gora gereden.

Jelenia Gora is bijna 900 jaar oud. Veel mooie dingen om te zien. Het heeft warmwaterbronnen en een mooie ligging. Drie ingrediënten om de stad ook wel “parel van de Karkonosce” te noemen.

Grappig is dat alle straten in de historische binnenstad op het centrale plein uitkomen. Ieder uur als de klok geslagen heeft hoor je trompetgeschal.

De huizen rond dit plein zijn allemaal herbouwd na de bombardementen tijdens de tweede wereldoorlog.

Wij bezochten ook het museum . Veel geschiedenis en hier bevindt zich de grootste verzameling kunstwerken van glas van heel Polen.

In de buurt, tenminste zo’n 20 km verderop staat een interessante wangkerk. Daar gaan we even naartoe dachten we. Het stadje was niet te bereiken door honderden motorrijders, vooral Honda’s Goldwing. De politie haalde alle auto’s ertussenuit en stuurde die een andere weg op. Geen wangkerk dus. Die bewaren we voor een volgend keer.

Terug uit Jelenia Gora is de oudste broer van Herman, met zijn vrouw, ook gearriveerd. Randy verzorgt op het terras en barbecue. Heel gezellig met z’n allen. Randy is een op en top gastvrouw.

Wij gaan weer op huis aan. We hebben geen haast en rijden binnendoor naar de grens met Duitsland. Daar komen we per abuis op de snelweg terecht. Oké een stukje snelweg. Maar eigenlijk bevalt het wel. Het is zondag en er rijden geen vrachtwagens. We besluiten maar door te rijden. Onderweg passeren we nog Reinier en Anita met hun kleinzoon die ook bij Randy waren. Zij maken nog een foto van Sprintertje zijn achterkant.

Flinke buien onderweg maar om 23:00 uur zijn we thuis in Ede.

Er wordt bij ons voor de deur een fietstunnel gebouwd onder het spoor door. Dag en nacht werken met een hoop herrie. Het wordt een dagje thuis om de was te doen en dan gaan we toch nog maar een paar dagen op stap.