Tatoeage 👍 of 👎

Wat voor tatoeage zou je laten zetten en waar?

De vrouw lijkt zenuwachtig heen en weer te lopen in de grauwe straat zonder tuintjes. Bij de enige winkel in deze straat op Katendrecht blijft ze even staan, kijkt naar binnen en loopt weer door. Nu staat ze wat langer voor de winkel, kijkt alle kanten op en stapt voorzichtig de winkel in. Door het openen van de deur gaat er een harde bel af. Ze staat alleen in de verder lege winkel. In het voorste gedeelte staat een aftandse lederen bank en een tafeltje met oude tijdschriften. Het andere gedeelte is afgesloten met een rood velours gordijn. Het blijft even stil maar dan beweegt het gordijn en door de opening komt een man. Hij draagt een wit hemd en zijn armen zijn helemaal bedekt met tatoeages. Verbaast kijkt hij de vrouw aan.

Mevrouwtje, kan ik iets voor u betekenen? Ehhh ja, ik wil graag een tatoeage, is dat mogelijk? De man begint hartelijk te lachen. Een tatoeage, U? De meesten van mijn klanten zijn dronken zeelui maar een vrouw heb ik nog niet eerder hier gezien. Bent u dronken of zo? Nee maar ik wil het al zolang, ik wil een hartje met de naam van mijn zoon op mijn bovenarm. Hij vaart en heeft in Casablanca een hartje met mijn naam op zijn arm laten zetten. Weet u het echt zeker? Ja heel zeker. Oké loopt u maar mee naar achteren.

Ik hoorde dit verhaal in 1968 toen ik net aangemonsterd was voor de SS Rotterdam. Een tatoeage was iets voor zeelui die teveel gedronken hadden. Hoe anders is het nu. Van de jonge mensen die een tatoeage hebben is nu 60% vrouw. De tato shops vermenigvuldigen zich als konijnen in het voorjaar. In zeven jaar tijd is het aantal verdubbeld naar 1658 en dat zijn alleen de officiële shops. Er zijn tegenwoordig ook thuisprikkers. Via de Chinese Ali heb je al snel de apparatuur in huis. Als tatoeëerder heb je geen diploma nodig maar wel een vergunning. Beun de haas heeft die natuurlijk niet. Voor mij geen thuisprikker.

De vraag is, wat voor tatoeage zou je nemen en waar. In mijn tijd als zeevarende is het er nooit van gekomen ondanks dat ik best wel eens iets teveel gedronken had. Als ik het nu zou doen, ik heb serieus met de gedachte rondgelopen, zou het de Jacobsschelp zijn. De Jacobsschelp op mijn linkerkuit. Linker kuit? Ja een beetje bijgeloof. Rechter hoe slechter en linker hoe flinker. Maar zo flink ben ik nu ook niet en daarom voor mij geen tatoeage.