Gestrand in L’estartit

Thuis had ik een hele route uitgestippeld naar mijn uiteindelijke plaats van bestemming. Eerst in 4 dagen naar Valencia en daar een paar dagen blijven en dan door naar L’Alfàz del Pi. Altijd handig zo’n lijstje dan weet je waar je aan toe bent. Nu ben ik eigenlijk helemaal niet geschikt voor lijstjes, ik heb altijd moeite mij er aan te houden. zo ook deze keer weer. De bedoeling was om te overnachten in Sant Felix de Guixols, was ik ook al een keer geweest en ik kende daar de camperplaats. Niets mis mee. Afijn, ik rij heel relaxed op de snelweg zie ik opeens de afslag Estartit ( ik laat de L even weg) en zonder te aarzelen pak ik die afslag. Dit stond niet in mijn lijstje. Je zal dat ook wel eens hebben dat er in een paar seconden allerlei gedachten, beelden, herinneringen naar boven komen. Dat moment had ik nu. 42 jaar geleden was de eerste keer dat ik daar kwam. Bijna een heel leven geleden dus. En nu ga ik er weer eens kijken. Toen hadden we met twee gezinnen een “villa” gehuurd en nu rij ik naar de camperplaats die een jaar geleden geopend is maar daarover verderop meer.

1979.

Vlak voor de kust ligt een klein eiland. Niet ver, makkelijk te doen met het rubberbootje met drie PK motor. We zijn met 4 volwassenen en 4 kinderen. De volwassenen en 2 kinderen in dat bootje met motor en aan een touw erachteraan nog een opblaasbootje met de andere 2 kinderen. We zijn vlot op het eiland maar terug is een ander verhaal. Er staan inmiddels kopjes op de golven en de stroom gaat naar open zee. Het lukt niet, het motortje is veel te zwak voor deze stroming. en dan net doen of er niets aan de hand is. De kinderen in het volgbootje vonden het prachtig, telkens golven die over hen heen spatten. Uiteindelijk is het toch gelukt om aan de wal te komen. De heenweg duurde vijf minuten maar terug meer dan een half uur. Nu zeg ik, behoorlijk onverantwoord maar ja, je bent jong en denkt alles wel te kunnen. als ik nu dat eilandje zie komt het toch weer allemaal boven. Heb jij dat ook weleens meegemaakt, dat het net goed gaat?

2021

Het is vandaag prachtig weer en ik besluit om niet direct door te rijden naar Valencia maar eerst hier een wandeling te maken. Het staat wel niet op mijn lijstje maar ja dat klopt toch niet meer. De boulevard loopt dood bij de hoek van de rots, daar kun je niet omheen. Iets voor dat einde is een weggetje dat stijl naar boven gaat. Dat neem ik dus en waar de bebouwing ophoudt gaat de weg over in een rotsachtig pad. Grote en kleine brokken steen. Eerst nog een klein stukje omhoog en dan een lang moeilijk pad naar beneden. Ook dit heb ik in 1979 gedaan en ik vraag mij nu af hoe we dat toen gefixt hebben. Mijn dochter was toen 5 jaar maar kon niet lopen zat in een rolstoel. Het eerste stuk heb ik haar op mijn schouders gedragen en het moeilijke stuk naar beneden droeg haar “grote” neef van 10 jaar haar op zijn heup. Het leken wel aapjes. Nu ik hier moeizaam naar beneden stuntel besef ik weer eens te meer wat een kanjer neef Michiel is. en dat alleen om bij een mooi baaitje te komen. In het filmpje zie je een beetje wat voor route dit is.

Weer terug beneden smaakt de cortado en bocadillo uitstekend. Ik loop weer terug naar de camperplaats.

Camperplaats Costabravarea

Voor mij is dit een camperplaats zoals die bedoeld is. Je staat er niet om de hele dag bij je camper te zitten dus het mag best allemaal wat op elkaar als de voorzieningen maar goed zijn. Dat is hier. Je komt eerst voor een slagboom en dan komt de beheerder Pedro Javes naar je toe om je verder te helpen. alles gaat via een automaat, alles ingevuld dan spuugt die een kaartje uit, hou het voor een kastje en daar gaat de slagboom open. Het lijkt wel of ik iets met slagbomen heb. een plaats kost 12 euro, wil je stroom dan komt er 3 euro bij, uitgebreid douchen? 2 euro. Ik vind het een mooi eerlijk systeem, je betaald alleen voor wat je afneemt. De laatste paar keren in Nederland was alles inclusief en wel een stukje duurder dan 12 euro. Ook al gebruik je dingen niet je betaald er wel voor. Hier wil ik nog weleens terug komen.

Ik ging in de middag pas weer rijden en heb geen zin om dat in het donker te doen, niet tot Valencia dus. Via de app park4night kom ik terecht aan de Miami Platja. Ik rij door allerlei straatjes en rotondes en denk dat ik daar bij het strand wel alleen zal staan. Ik rij de hoek om en zie er zomaar 12 campers staan. Hier sta ik vannacht dus, lekker vrij. Morgen nog iets meer dan 200 km naar Valencia.