Verrassend Bulgarije

Vandaag heb ik zowaar een planning gemaakt. Moet niet gekker worden. Meestal rij ik gewoon en bekijk onderweg wel waar ik uitkom. Mijn planning voor deze dag is via de Sipkapas naar Gabrovo. Niet echt veel kilometers maar dat is wel eens lekker. Net buiten de bebouwde kom van Sipka staat een bord dat de pas vandaag open, dat is weer mazzel hebben. Het is een makkelijke bochtige weg die langzaam omhoog gaat. Boven aangekomen word ik verrast met wat ik daar zie. Een paar touringcars en veel auto’s geparkeerd. Een stuk of vier restaurantjes en wat winkeltjes. Boven op een bergtop saat een vierkante toren. Daar kun je nog met de auto komen maar je kan ook via een trap naar boven. Die trap lijkt mij wel een uitdaging. Beneden zie je de bovenkant niet. Daar gaat ie dan. Ik zeg altijd tegen anderen dat ze niet naar boven moeten kijken, je komt toch wel een keer op de top en iedere keer dat je naar boven kijkt en je moet nog een stuk ga je meer puffen. Ik kijk dus naar de treden, moet ook wel want er zijn er veel stuk en na iedere honderd treden staat in een trede gebeiteld hoever je bent. Ik zie 500 staan en kijk toch stiekem even naar boven. Ik zie nog steeds de bovenkant niet. Even een pauze en een sloot water naar binnen werken. Traplopen is niet mijn favoriet, ik loop liever tegen een helling op. Na iets meer dan 1000 treden ben ik redelijk nat en vermoeid boven. Daar staan toch een partij auto’s op de parkeerplaats. Maar dan nog een steile trap op naar de toren. De toren kun je in, het is een museum en het thema is de slag bij Sipka in 1877. Bij de ingang staat een mannetje en ik begrijp uit zijn Bulgaarse gebaren dat ik 20 treden naar beneden een kaartje moet kopen.  Toch maar doen. Het is weer even positief schrikken over de prijs. Als pensionado betaal ik 50 eurocent. Weer de twintig treden op naar de controleur die het kaartje bekijkt en er een scheur in trekt.

Het is een vierkante toren en het voordeel hiervan is dat er een smalle trap aan de zijkant is en geen moeilijke wenteltrap. op iedere verdieping is wat te zien over die slag. Er zijn duizenden Russische Militairen gesneuveld waarvan de meeste door bevriezing. Niet zo handig om als er een dik pak sneeuw ligt en het keihard vriest om dan een battle te beginnen.Maar misschien kwam het onverwacht en toen had je het KNMI nog niet die code rood kon geven. Terug naar beneden ben ik over de weg gegaan 1 km.

Als ik in Sprinterje weg rij valt alle kleur uit de lucht weg, het wordt aardedonker. In de verte wordt er al op de pauken geslagen en de hemel wordt iedere keer heel even verlicht door een flinke flits. Er zitten nog genoeg seconden tussen het licht en de klap. Dan worden de sluizen boven pas echt open gezet. Ik wist niet dat er zoveel tegelijk naar beneden kon komen. De weg loopt in bochten naar beneden en al dat water wil ook naar beneden.  Het onweer is nu erg dichtbij en dan pal voor mij een vuurbal en direct een super harde knal. Schrok mij rot. Wel heel mooi om te zien. Jammer dat mijn camera niet aanstond, dit had ik nog nooit meegemaakt. Gedwongen heel langzaam en de ruitenwisser op oorlog stand kom ik beneden. Daar ligt al dat water, de dorpsweg is er niet meer, er ligt nu een rivier waar ik doorheen rij. Op een wat droger stukje stop ik om even bij te komen. Mijn doel voor vandaag is Gabrovo. Dit is best een grote stad en eenmaal gearriveerd denk ik, zo snel mogelijk weer wegwezen en dat doe ik ook.

Ik kom uit in Trjavna.  Sprintertje krijgt een plekje voor zich alleen naast een zwembad. Heerlijk rustig het zwembad is gesloten en er staat verder niemand. Jammer, hopelijk is het morgen wel open om lekker de dag te beginnen met baantjes trekken. Het is nu droog en ik loop anderhalve km naar het oude dorp. Dit is autovrij en de weg is helemaal bekleed met ongelijke stenen. Lastig voor rolstoelers dus. Er zijn veel Bulgaarse toeristen en het is gezellig druk. Bij een plein met een groot gebouw is het extra druk en er gaan veel mensen dat gebouw binnen. Met mijn toch wel nieuwsgierige aard ga ik ook maar eens binnen kijken. Ik kom in een soort garderobe, zoals in een theater alleen wordt deze voor een ander doel gebruikt. Er staat een skelter, een paar fietsen, biervaten, opgestapelde stoelen en tafels en een heleboel kratjes met lege frisdrank flesjes. Rechts is een brede trap en boven aan de trap zit aan een tafeltje een man met een geldkistje voor zich. Het is de kaartverkoper voor het concert dat over vier minuten begint. Diverse soorten klassieke muziek. Het legt mij nog uit dat de klarinetspeler uit Wenen komt en de beste van Oostenrijk is. Ik heb er wel zin in en vraag een kaartje, oei, dat is schrikken. Een lev, oftewel 50 eurocent. Het is een prachtig afwisselend concert. Er zijn de hele week allerlei activiteiten in dit dorp of eigenlijk stadje. Het is het jaarlijkse Trjavna art festival.

De volgende ochtend is het zwembad nog dicht dus ik ga eerst maar eens een route lopen die ik van Wikiloc haal.  Wil je de route zien klik dan even op ROUTE.  De route komt uit bij het plaatsje Bozhentsi. Staat niet aangegeven op mijn Michelin kaart. Het is een soort museumdorp, autovrij met prachtige vakwerkhuizen. Hier ga ik koffie drinken en de ober praat tegen mij in het Limburgs. Heel apart is dat. Hij heeft 8 jaar in Limburg gerwerkt en daar bij de Smokkelaar heb ik hem al eens eerder gesproken. Heel apart. Meer wat ik onderweg meemaakte in mijn vorige blog.

Tot op mijn huid ben ik door en door nat van de regen en van de transpiratie. Ik weet niet waarvan het meeste nat. Ik denk lekker even zwemmen en douchen maar door de regen is het toch weer gesloten. Maar na een uurtje komt er een auto met daarin de zwembadman. Hij gaat open en ik trek lekker mijn baantjes en hij beloofd morgenochtend speciaal voor mij open te gaan. Hij houdt woord en ik kan mij heerlijk natscheren en weer mijn baantjes trekken. Goed begin van weer een reisdag.

Tot de volgende keer met daarin o.a. belevenissen rond de camping.