Camino de Santiago einde 

Gisteren met een aantal mensen een deel van songfestival gekeken. Dat was lang geleden. Elf uur in bed en een zeer onrustige nacht. Stekende pijn in mijn been. Vanochtend niets beter. Ik moet vandaag 14 km naar Aldeanueva del Camino. De eerste vijf km over asfalt. Het is geen doen. Iedere stap is een kwelling. Ik zet maar wat muziek aan als afleiding en bij sommige nummers helpt dat wat. Ik kan zelfs niet genieten van de omgeving. 

 

links nog sneeuw op de toppen
 
Na bijna vijf uur ben ik in het dorp. Gemiddeld nog geen drie km per uur. Ik plof neer op het eerste het beste terras dat ik tegen kom. Cortado (espresso met klein beetje melk), daar ben ik aan toe. 

 

la casa de mi abuela, alberque turistico
 
Op weg naar de trouwens prachtige alberge kom ik langs een groen kruis en laat daar mijn been zien. Die zien dat dus vaker gewoon een scheenbeenirritatie ook wel TSS, tibiaal stress syndroom genoemd. Koelen en rust. Geen uurtje rust maar drie of vier dagen. Dat is behoorlijk slikken. Het betekent einde camino via de la plata. Morgen met de bus naar Salamanca en daar rust nemen tot zaterdag in Madrid waar ik met mijn lief heb afgesproken en een paar dagen blijf. 
Het blijft moeilijk om op te geven speciaal omdat ik deze reis heb opgedragen aan Kees en Mieke die met zware chemo’s bezig zijn en niet zomaar kunnen opgeven. 

 

typisch Spaans straatje
 
De overgang lijkt groot maar door de vele gedachtes die door mijn hoofd schieten kwam er ook een nostalgische gedachte boven die aan het songfestival. 

Het doet mij denken aan vroeger toen ik nog heel erg jong was. De zaterdagavond van het songfestival was voor mijn zusjes en voor mij een feestje. We mochten lang opblijven om te kijken. We hadden een twee de hands tv-tje met eerst alleen Hilversum 1. Helemaal ui Duitsland gesmokkeld. Later kwam er een kastje bij en kon je ook Hilversum 2 ontvangen. Het was de tijd dat er nog gewacht moest worden op verbinding. Je zag het logo van Eurovisie en je hoorde de bekende eurovisie tune. Dan begon eindelijk de wedstrijd en het wachten op de Vaderlandse inzending. Iedere deelnemer had zijn eigen dirigent bij zich en wij hadden meen ik Dolf vd Linden en later Rogier van Otterlo. Je kan het je nu bijna niet meer voorstellen maar toen bestond 7up net en kregen we dat te drinken, een traktatie met chips waar je zelf nog zout op moest doen. Ik heb zo toch wel wat winners meegemaakt oa Teddy Scholten met ” een beetje”, echt een truttig liedje maar ze won er in 1959 toch mee. Wat mij echt nog is bij gebleven was het optreden van ” de Spelbrekers ” met Kleine Kokette Katinka. Tijdens dat optreden viel de verbinding weg, waarschijnlijk niet alleen in Nederland want ze kregen geen enkel punt.

Nu kijk ik al jaren niet meer met zoveel landen die meedoen maar zo in Spanje waar het nog wel leeft is het leuk om te kijken en ik heb toch niets anders te doen. Voor mij deed Douwe het wel goed maar wat is de beste. Van te voren was eigenlijk al bekend wie zou winnen. Het is gewoon een grote zaterdagavond show. 

10 Comments on “Camino de Santiago einde 

  1. 😥 dit is balen! Maar ik weet zeker dat Kees en Mieke je alleen maar aanraden te stoppen als je kan… juist omdat zij dat niet kunnen misschien. Sterkte komende dagen, verplicht afkicken is zwaar.

    Geliked door 1 persoon

  2. Als je je kunt overgeven aan het onvermijdelijke, heb je ook de veerkracht (relatief;-) tevreden in het nu te staan. Het is zoals het is.
    Ook het later eventueel vervolgen hoeft geen noodzakelijkheid te zijn.
    Ik wens je alle rust, in gemoed en liefde (Madrid).

    Geliked door 1 persoon

  3. Wat ontzettend jammer voor je maar wel de juiste beslissing genomen. Doet pijn, letterlijk en figuurlijk, volgend jaar….. verder, met een glimlach!

    Geliked door 1 persoon

  4. Och wat jammer Harry! Het songfestival zorgde voor de afleiding geloof ik….
    Ook hier bij ons ieder jaar weer een gebeuren: dit jaar zelfs op een groot scherm met de beamer. Lijsten erbij met alle deelnemers en dan het liedje, de kleding, het haar, de aankleding beoordelen met zijn allen. En ondertussen die opmerkingen! Heerlijk, we doen dit al jaren.
    Wens je sterkte om het Caminopad zo te moeten verlaten, hoop dat het later weer kan oppakken.

    Geliked door 1 persoon

  5. Wat jammer dat het hier moet stoppen, neem je rust en geniet nog lekker met Anneke.

    Like

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s

%d bloggers liken dit: