Kippenvel momenten op de camiño

De dag begint vroeg in de alberque. Het is 6 uur, nog helemaal donker en de eerste gaan al op weg. Iets later hoor ik gestommel in het bed naast mij, het is Annie die er ook maar uit gaat. Voor zevenen is zij al op pad om de 24 km van vandaag te lopen. Rob en Sjan zijn ook al voor achten weg.

image

Het is droog en behoorlijk koud maar het beloofd een prachtige zonnige dag te worden. Anneke begint vandaag te lopen en het is de bedoeling dat we halfweg wisselen. Ik probeer met het busje in de buurt van de camino route te komen wat niet meevalt. Het zijn zulke kleine weggetjes die niet op de kaart staan die wij hebben. Maar het lukt. Na de middag tref ik iedereen bij een gesloten kroegje dat te koop staat. Mooie tuin met zwembad erachter, misschien een idee voor iemand? Ik vertrek? We lopen tussen en onder de pergola’s met druivenstokken door.

image

Mooie dieprode druiven, ze smaken heel bijzonder, een beetje muskaat smaak. Er staan bakken vol met al geplukte druiventrossen.

image

Met de volle zon erbij is het een schitterende route. Op zo’n drie km voor Caldas de Reis waar ons eindpunt voor deze dag is staan vier dames van onze groep enthousiast te zwaaien bij een alberque met een grote zonnige tuin. Hier willen ze wel blijven. Oké, alleen Anneke en Rob zijn al in Caldas maar die komen ook weer terug. We hebben twee kamers met ieder twee stapelbedden dus dat komt goed uit. Hele aardige waard en waardin die blij met ons achten zijn. En dan gebeurt het. We zitten aan een welverdiende servesa en vino blanco als er een Canadese vrouw bij ons aanschuift. Zij denkt dat wij allemaal individueel daar zitten, verschillende nationaliteiten hebben en denkt, gezellig. Haar mond valt open van verbazing als ze hoort dat we een groep zijn. Sorry, ik wist dat niet anders was ik er niet zomaar tussen gaan zitten, zegt ze. Nee hoor hoe meer zielen hoe meer vreugd. Sjan legt uit aan haar hoe onze groep in elkaar steekt. Partners van nierdialyse patiënten, een getransplanteerde en iemand in pré-dialyse. Stilte, ongeloof en tranen. Karen, zo heet ze is weduwe. Haar man is na tien jaar dialyse en niet transplanteerbaar overleden. Niemand houdt het nog droog. Ook zij is tien jaar mantelzorger geweest en voelde zich nooit begrepen. Wat wij hier doen is zo uniek. Partners die dingen delen, elkaar begrijpen zonder iets uit te hoeven leggen. Haar verhaal is hetzelfde als de partners die met ons meelopen. Ze voelt zich eindelijk begrepen. Hoe is dit toch mogelijk. Zij is met een vriendin begonnen aan de camino Frances maar daar was het file lopen dus ze zijn overgestapt naar de Portuqués. Wij zouden hier niet slapen. Verder waren er geen andere mensen in deze Alberque. Dit is nu het derde jaar dat ik dit soort dingen meemaak op de Camino. Kippenvel.

17 Comments on “Kippenvel momenten op de camiño

  1. Bijzondere ervaring weer Harry. Maar zoals ik vorig jaar al schreef: “toeval bestaat niet op de camino.”

    Like

  2. Hai Annie en je mede wandelaars, leuk om jullie zo te kunnen volgen! Veel plezier voor de dag van morgen. We wachten in spanning op het volgende verslag. Groetjes en dikke kus! Jan en Lia

    Geliked door 1 persoon

  3. Hallo Annie en de andere helden. Wat een geweldig verhaal van die Canadese mevrouw en jullie wandelaars. Jullie hebben het goed voor elkaar zo te horen en zien prachtige landschappen. Echt leuk om jullie zo te volgen. Lieve Annie veel wandelplezier en de groetjes aan de anderen. Knuffel van mij Joke.

    Geliked door 1 persoon

  4. Liebe Annie und hallo an die anderen Pilger. Es ist spannend eure Wanderung mitverfolgen zu können. Danke herzlich dafür. Ich wünsche euch allen noch viele unvergessliche Eindrücke und Begegnungen. Herzliche Grüsse aus der Schweiz.

    Geliked door 1 persoon

Plaats een reactie