Daarom loop je dus “VERKEERD”

De eetzaal van deze jeugdherberg is gevuld met lange tafels en het ontbijt is in buffetvorm. Er zitten drie gasten in deze zaal en twee dames staan achter het buffet om alles aan te geven. Toch ligt de herberg op een prettige lokatie, aan de route. Het is een aanrader alleen als je gaat let er op dat het nog voor de brug is anders loop je zomaar een paar km teveel. Esposende ligt nl over de brug.
Kon ik gisteravond nog bijna niet van stijfheid uit mijn stoel komen, het gaat nu weer lekker. Om negen uur loop ik buiten en het zonnetje is ook al wakker. Stukje boulevard en stuk langs een soort woonkazernes, saai. Hier wordt de weg met veel gele pijlen aangegeven. Dan beginnen de kinderkopjes. Ik herinner mij nog van vroeger als we door België reden het ook allemaal kinderkopjes leken. Misschien heeft Portugal ze overgenomen want hier barst het er ook van.
Zie je geen teken dan loop je in principe gewoon rechtdoor. Dat doe ik dus, maar kom op de provinciale weg terecht. Ik loop aan de linkerkant maar het is geen genot. Goed oppassen geblazen en wat een herrie. Ik zie aan mijn linkerkant de zee en denk daar moet ik naartoe. Ik ga de eerste gelegenheid linksaf en loop naar de zee toe. Fout, eerst een stukje over een zandpad maar dit houdt op en ik loop over akkers weer terug naar de provinciale weg.

Dan zie ik een vlag met een hamer en sikkel. Bij die vlag hoort een klein donker kroegje met een uitbater die alles van Che Guevara verzamelt. Hij is ook naar Santiago gelopen en wil alles van mij weten. Krijg een stempel en ik moet wat schrijven in zijn gastenboek.. Dan krijg ik nog een schelp met zijn naam erin. Aan de overkant is een klein steegje, hij loopt met mij mee en daar is de gele pijl weer. Hoezo verkeerd lopen?
De tocht gaat verder, dit is heel andere koek, veel klimmen en dalen over kleine stenen paadjes, bijna door het struikgewas. Goed met je hoofd erbij blijven, even niet opletten en je struikelt. Dan heb ik de keus, rechtsaf een bruggetje over of gewoon rechtdoor naar beneden. Ik besluit rechtdoor te gaan. Het gaat vijfhonderd meter naar beneden en ik kom bij een klein restaurantje. Kopje koffie broodje en mijn waterfles laten vullen want daar zat nog maar een bodempje in. Dan de vraag, bent u op weg naar Santiago? Glunderend zeg ik ja. Dan moet u terug, via deze weg lukt dat niet. Nee hè, nu dus vijfhonderd meter steil de hoogte in. Toch maar doen. Ik kom bij het kruispunt en zie een levensgrote gele pijl op de grond. Je moet echt stekeblind zijn om die niet te zien. Toch had ik hem niet gezien. Gelukkig maar, het was zeker nog een uur lopen voor ik iets had kunnen eten en wat belangrijker is water had kunnen bijvullen. Hoezo verkeerd lopen.
Deze hele route geen pelgrim tegen gekomen.
En dan ben ik na 33,63 km bij mijn slaapplaats in Viana do Castelo.
Dat is de camino, in eerste instantie denk je, nee hè ik loop verkeerd, maar het lijkt een betekenis te hebben.